دیده بان

دیروز وقتی بعد از مدتها در خیابان ولی عصر قدم می زدم بنر سردار علی هاشمی را دیدم که درچهار راه  نصب شده بود.
نمی‌دانستم او کیست با اینکه هر دوی ما از یک دیار بودیم ولی من او را نمی‌شناختم.
برای من تکان دهنده بود بعد از سالها بازگشت سردار به وطن واقعاً ایثار و اخلاص واقعی از آن، آن مردان بی‌ادعاست و اخلاص عملی در دستان اوست. خواهش می‌کنم گوش کنید صدای سردار هور از دور به گوش می‌رسد؛ او چه می گوید؟
بنر شهید هاشمی درست جایی نصب شده بود که سال گذشته در همین روزها بنر تبلیغاتی یکی از همین سران فتنه به چشم می خورد.

دیروز دیدم چگونه افراد بی‌حجاب نه بد‌حجاب از زیر بنر سردار هاشمی عبور می‌کردند؛ سردار من شرمنده‌ام.
کسی هم او را نمی‌شناخت جز خدای خودش سردار، ما رهروان خوبی نبودیم کاش تو را نمی‌آوردند چون ما بیشتر شرمنده شدیم.
آخر شما وصیت کرده بودید که، گوش کنید سردار هور چه می‌گوید: "ای امت شهید پرور ایران، ما رفتیم ولی مسئولیتی را بر دوش یک به یک شما گذاشتیم و آن رسوایی منافقین است و حفاظت از خون شهدا، شما همیشه خون ما را زنده نگهدارید تا اسلام زنده بماند. "
سردار تو رفتی ندیدی که چگونه از نام اسلام و امام سخن گفتن کسانی که تشنه قدرت و رای و پست بودند.
نمی‌دانم اگر امثال تو در جنگ نبودند، امروز این مدعیان کجا بودند در چه لباسی بودند؟
یکی از همرزم‌هایت که سال‌هاست روی ویلجر نشسته است؛ حاج آقا سلامت را می‌گویم، همان جانبازی که هم استانی توست و عاشق شهید همت؛ او پارسال درد ترکش‌ها را بعد از بیست و پنچ سال حس کرد.
سردار "هور " ای گره‌گشای جنگ که مظلومانه تا به امروز نامی از تو نبود هر چند که تو تشنه وصل عشق بودی و رسیدی، اگر بودی و شهید نمی‌شدی الان چه می‌کردی؟
واقعاً قدر نشناسند آنان که دم از مردم و شهیدان می‌زنند؛ درجات آسمانی تبدیل به درجات زمینی شده و لباس‌های خاکی تبدیل به کت و پست و سایت و ریاست شده.
ای سردار بی ادعا کاش تو را نمی‌آوردند؛ ما شرمنده‌ایم.

 پاورقی: